Verweer: pogingen verhaal blijken niet uit zaaksoverzicht

[appellante] stelt zich voorts op het standpunt dat de kantonrechter de machtigingen niet had mogen afgeven omdat uit de beschikbare zaakoverzichten niet bleek welke pogingen tot verhaal waren ondernomen (grieven 1 en 4). De voorzieningenrechter is daarom ten onrechte uitgegaan van de rechtmatigheid van de machtigingen en het gebruik van die machtigingen levert bovendien misbruik van bevoegdheid op, omdat zij berusten op een klaarblijkelijk juridische misslag, zo begrijpt het hof de stellingen van [appellante].

(..) dit betoog stuit af op gesloten stelsel. Uitgegaan moet worden van de juistheid van het in de machtigingen neergelegde oordeel van de kantonrechter dat voldaan is aan vereiste van artikel 28 Wahv dat gijzeling kan worden gevorderd indien niet of niet volledig verhaal overeenkomstig de artikelen 26 en 27 Wahv heeft plaatsgevonden. Voor een inhoudelijke beoordeling van de toets door de kantonrechter is dan ook geen plaats en hetgeen [appellante] heeft aangevoerd omtrent de zaakoverzichten kan niet de conclusie dragen dat sprake is van bijzondere omstandigheden die een uitzondering op dit uitgangspunt rechtvaardigen en/of dat sprake is van een klaarblijkelijke juridische misslag. Niet in geschil is dat [appellante] in de periode waarin de machtigingen werden gevorderd respectievelijk afgegeven – te weten van 5 juli 2012 tot 19 juni 2013 (eerste drie machtigingen) en van 13 februari 2014 tot heden (vierde machtiging) – niet in de gemeentelijke basisadministratie stond ingeschreven. Volgens de Staat was verhaal op grond van artikel 26 en 27 Wahv om die reden niet mogelijk en waren er daarom evenmin aanknopingspunten voor toepassing van de dwangmiddelen inneming rijbewijs of buitengebruikstelling voertuig. Wel zijn regelmatig GBA-adresverificaties uitgevoerd. Nadat [appellante] in oktober 2013 – zij had toen tijdelijk weer een GBA-adres – beroep had ingesteld tegen de onderhavige sancties (uiteindelijk zonder succes) zijn voorts opnieuw aanmaningen gestuurd ten aanzien van de drie oudste sancties en een nieuwe initiële beschikking ten aanzien van de vierde sanctie. Tot nadere verhaalsacties is het niet gekomen, omdat [appellante] zich in februari 2014 weer heeft laten uitschrijven. Het hof acht dit voorshands een overtuigend betoog. Omdat de zaken dus niet aan de deurwaarder zijn overgedragen, wekt het ook geen verbazing dat in de zaakoverzichten een toelichting van de deurwaarder ontbreekt. Voor een nadere toelichting van het CJIB (naast hetgeen reeds uit de zaakoverzichten blijkt) bestond anders dan [appellante] suggereert onder de gegeven omstandigheden evenmin aanleiding.

Uitleg gesloten stelsel en beoordelingskader

Bij de beoordeling van de grieven staat het volgende voorop. Vaststaat dat de in het geding zijnde administratieve sancties onherroepelijk zijn; [appellante] stelt deze in dit geding ook niet ter discussie. Op grond van artikel 25 lid 2 Wahv kan de officier van justitie gedurende twee jaar nadat ten aanzien van de administratieve sancties een onherroepelijke beslissing is genomen, verhaal nemen, bijvoorbeeld op de goederen van de betrokkene (met dwangbevel, artikel 26 Wahv) of op de inkomsten uit arbeid of uitkering dan wel op het tegoed van een bankrekening (zonder dwangbevel, artikel 27 Wahv). Indien de administratieve sanctie niet wordt voldaan en verhaal als bedoeld in de artikelen 26 en 27 Wahv niet of niet volledig heeft kunnen plaatsvinden, voorziet de wet in verschillende dwangmiddelen, te weten inneming van het rijbewijs (artikel 28a Wahv), buitengebruikstelling van een voertuig (artikel 28b Wahv) en gijzeling (artikel 28 Wahv). Het doel van deze dwangmiddelen is te bereiken dat de sancties worden geïnd.

Voor de toepassing van het dwangmiddel gijzeling is een machtiging van de kantonrechter vereist. De betrokkene moet hierop worden gehoord en daartoe behoorlijk worden opgeroepen. Tegen de beschikking van de kantonrechter waarbij een machtiging tot gijzeling wordt verleend, staat geen rechtsmiddel open. Het gesloten stelsel van rechtsmiddelen brengt mee dat in dit geding van de rechtmatigheid van de machtigingen dient te worden uitgegaan. De civiele rechter dient zich bij de beoordeling van een vordering als de onderhavige dan ook terughoudend op te stellen. Alleen in bijzondere omstandigheden kan een bevel worden gegeven om de gijzeling op te heffen.

The post Pogingen verhaal blijken niet uit zaaksoverzichten; machtiging gijzeling toch terecht vanwege ontbreken verblijfsadres appeared first on Gijzelingsadvocaat.

Gronden betalingsonwil

De in de vorderingen meest genoemde argumenten waaruit zou moeten blijken dat er sprake is van betalingsonwil zijn:
a Betrokkene staat niet in het curatele-, bewinds- of insolventieregister.
b Betrokkene heeft nooit gemeld dat hij niet kan betalen, maar wel wil betalen.
c Betrokkene heeft niet om een betalingsregeling verzocht.
d Het voortraject heeft tot niets geleid (soms met de expliciete vermelding dat de deurwaarder geen verhaalsmogelijkheden ziet).
e Betrokkene heeft (na het opleggen van de boete) een of meer voertuigen op naam.
f Betrokkene heeft eerder dit jaar vijf andere zaken wel betaald na aankondiging van een toegewezen gijzeling.
g Betrokkene heeft zijn rijbewijs niet ingeleverd.
h Betrokkene is begonnen met de betalingsregeling, maar op een later tijdstip heeft betrokkene de betaling gestaakt.

Onvoldoende motivering betalingsonwil

Uit de reacties van de leden van de LOVS Expertgroep Mulder blijkt dat deze argumenten in veel gevallen onvoldoende feitelijk zijn onderbouwd om de conclusie te kunnen dragen dat er sprake is van betalingsonwil.

Gegevens Belastingdienst

Het doel van het CJIB is nu om de vorderingen tot gijzeling beter te onderbouwen, bijvoorbeeld door een koppeling te maken met de gegevens die van iemand bekend zijn bij de Belastingdienst, evenals dat gebeurt bij de beoordeling van een toevoegingsaanvraag door de Raad voor Rechtsbijstand.

The post Betalingsonwil of betalingsonmacht boete CJIB appeared first on Gijzelingsadvocaat.

Rapport gijzeling ombudsman

Gijzeling CJIB-boetes: alleen bij betalingsonwil

Gijzeling is een middel om iemand te dwingen om de boetes te betalen, maar heeft geen zin om iemand tot betaling te dwingen als die persoon geen geld heeft. Gijzeling mag dus alleen in geval van betalingsonwil.

De ombundsman heeft de volgende aanbeveling gedaan:

“Uitgangspunt moet zijn dat het dwangmiddel gijzelen alleen wordt ingezet bij mensen die niet willen betalen. Om dit te kunnen waarborgen, moet het OM grondig onderzoek verrichten om duidelijk te krijgen of er sprake is van betalingsonwil of betalingsonmacht. Vervolgens moet het OM een weloverwogen beslissing nemen om al dan niet een vordering gijzeling in te dienen. Als het OM besluit een vordering in te dienen, dan is deze deugdelijk gemotiveerd. De kantonrechter wijst een vordering tot gijzeling alleen toe in zaken waarbij het werkelijk gaat om iemand die niet wil betalen. Hierdoor wordt de politie, die belast is met de tenuitvoerlegging, alleen op pad gestuurd naar mensen die wel kunnen, maar niet willen betalen.”

Gijzeling toegestaan bij reëel zicht op betaling

In het verlengde hiervan ligt ook de in het rapport verwoordde norm:

Burgers mogen van de overheid eisen dat inperking van het grondrecht op persoonlijke vrijheid door middel van gijzelen enkel plaatsvindt als het doel, het afdwingen van betaling, reëel in zicht is:
a) Een behoorlijke uitoefening van de bevoegdheid tot (vorderen van) gijzelen brengt met zich mee dat het OM grondig onderzoekt of er sprake is van betalingsonwil of betalingsonmacht, waarna het OM een weloverwogen beslissing neemt. Het OM gebruikt alle informatie die nodig is om deze beslissing te kunnen nemen.
b) Het OM vraagt de rechter alleen om toestemming voor gijzeling wanneer blijkt dat er sprake is van iemand die de boetes niet wil betalen en het OM er redelijkerwijs vanuit mag gaan dat (directe dreiging met) vrijheidsbeneming betrokkene tot betaling zal aanzetten. Een dergelijke vordering wordt door het OM deugdelijk onderbouwd.
c Gijzeling kan pas aan de orde komen wanneer alle lichtere middelen, waaronder een betalingsregeling, niet tot betaling hebben geleid (ultimum remedium).

Deze norm is gebaseerd op het uitgangspunt dat gijzeling niet mag worden ingezet bij mensen die boetes niet kunnen betalen. Het dwangmiddel gijzelen is namelijk bedoeld om mensen die hun boete niet willen betalen, tot betaling aan te zetten. De toenmalige minister van Justitie heeft in 2004 bij de Wet Openbaar Ministerie-afdoening expliciet benoemd dat een machtiging gijzeling vanzelfsprekend niet kan worden verstrekt als blijkt dat degene aan wie de geldboete is opgelegd deze niet kan
betalen. De Nationale ombudsman kan niet anders dan concluderen dat dit evenzo geldt voor gijzeling als middel om betaling van een Wahv-sanctie af te dwingen. Immers, de regeling en de strekking van het dwangmiddel gijzeling in die wet stemmen overeen met die van de Wet OM-afdoening. Daarnaast is ook in de rechtspraak bepaald dat de tenuitvoerlegging van de machtiging gijzeling onrechtmatig is, als sprake is van betalingsonmacht en de gijzeling daardoor geen enkel redelijk doel meer dient (o.a. Gerechtshof Den Haag, 21 juli 2015, ECLI:NL:GHDHA:2015:2048).

The post Ombudsman: gijzeling cjib mag niet meer appeared first on Gijzelingsadvocaat.

Voorwaarden gijzeling stoppen

Niet in alle gevallen lukt het om de gijzeling te stoppen. Er moet wel sprake zijn van bijzondere omstandigheden die maken dat de gijzeling als onrechtmatig kan worden aangemerkt. De gijzeling moet als een onrechtmatige overheidsdaad gekwalificeerd kunnen worden. Dat is onder andere in de volgende gevallen:

• Nooit opgeroepen voor zitting kantonrechter
• Situatie van betalingsonmacht (geen geld om boetes te betalen)
• Totale gijzelingsduur is meer dan 15 dagen

Procedure gijzeling stoppen

De procedure om de gijzeling te stoppen verloopt via twee trajecten.

1. Allereerst zal de advocaat direct contact opnemen met het CJIB om via die weg de gijzeling te voorkomen of direct te stoppen. Vaak helpt de dreiging van een kort geding om de gijzeling onmiddellijk te laten stoppen.

2. Wanneer via dit (kortdurende) buitengerechtelijk traject de gijzeling niet kan worden gestopt, zal de advocaat direct een kort geding aanhangig te maken zodat de rechter de gijzeling kan laten stoppen. Een kort geding is meestal binnen 14 dagen voor de rechter.

Advocaat gijzeling stoppen

Om de gijzeling te kunnen stoppen, is het belangrijk dat u wordt bijgestaan door een gespecialiseerde gijzelingsadvocaat. De bij ons netwerk aangesloten advocaten hebben allen een ruime ervaring in gijzelingszaken waardoor zij als geen ander in staat zijn om u of een familielid/vriend vrij te krijgen. De rechtsbijstand van de advocaat kan in bijna alle gevallen pro deo. Dit betekent dat de Staat de kosten van rechtsbijstand betaalt.

> Aanmelden nieuwe zaak

The post Gijzeling stoppen appeared first on Gijzelingsadvocaat.

1. Gijzeling CJIB voorkomen; mail aan CJIB

Om de gijzeling te voorkomen zal de advocaat als eerste aandacht vragen voor uw bijzondere situatie bij het CJIB en het ministerie van justitie. De advocaat zal hiertoe allereerst per e-mail en/of fax contact opnemen met het CJIB om hierin uit te leggen dat in uw geval de tenuitvoerlegging niet terecht of niet redelijk is.

2. Gijzeling CJIB voorkomen; kort geding

Ondertussen zal de advocaat voorbereidingen treffen voor een dagvaarding voor een kort geding om de gijzeling te voorkomen. Wanneer er niet of niet tijdig een positief bericht komt van het CJIB, zal de advocaat direct een kort geding starten.

Voorwaarden gijzeling CJIB voorkomen

Het uitgangspunt in gijzelingszaken is helaas nog steeds dat de gijzeling terecht is bevolen. De gijzeling kan alleen door een kantonrechter worden opgelegd en wanneer gijzeling eenmaal is toegestaan, gaat een volgende rechter er in beginsel vanuit dat dit op juiste gronden en volgens de juiste procedure is gebeurd. Het is aan de advocaat die via het kort geding de gijzeling door het CJIB wil voorkomen om aan te tonen dat er bijzondere omstandigheden spelen waardoor de gijzeling niet ten uitvoer mag worden gelegd.

> Meer informatie bijzondere omstandigheden ‘gijzeling CJIB voorkomen’

The post Gijzeling CJIB voorkomen appeared first on Gijzelingsadvocaat.

In die zaak speelden de volgende omstandigheden:

• verzoeker had 8 afzonderlijke aankondigingen van gijzeling ontvangen
• het totale bedrag van de sancties bedroeg € 3.890,25
• sancties zijn met name veroorzaakt door de ex-partner van verzoeker
• er was een problematische schuldenlast, van in totaal  € 18.277,03
• inmiddels had verzoeker een fulltime baan gekregen
• samen met zijn nieuwe partner probeert hij nu zijn financiën op orde te brengen

Belang schuldsanering WSNP voorop

De rechter stelde de belangen van verzoeker bij toelating tot de schuldsanering, het behoud van de baan en de betaling van de schuldeisers voorop en heeft het verzochte verbod voor de toepassing van gijzeling toegewezen. Daartoe overwoog de rechter als volgt:

“De rechtbank overweegt dat een voorlopige voorziening op grond van artikel 287 lid 4 Faillissementswet tot doel heeft een spoedeisende beslissing in het kader van de toelating tot de schuldsaneringsregeling te geven. Tegelijkertijd met het verzoek tot het treffen van de voorlopige voorziening is een volledig verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling overgelegd, dat op 25 november 2013 ter zitting zal worden behandeld. Ten aanzien van de gijzeling op grond van artikel 28 WAHV overweegt de rechtbank dat de Officier van Justitie op grond van voornoemd artikel bij de kantonrechter een vordering kan instellen om te worden gemachtigd om per gedraging waarvoor een administratieve sanctie is opgelegd, het dwangmiddel gijzeling toe te passen. Het is in het onderhavige geval niet vast komen te staan of een dergelijke machtiging of machtigingen door de kantonrechter is of zijn afgegeven, maar de rechtbank is op grond van het feit dat de politie zich reeds diverse keren voor het in gijzeling nemen van [verzoeker] op zijn woonadres heeft gemeld, van oordeel dat aannemelijk is geworden dat een machtiging of machtigingen tot gijzeling is of zijn verstrekt. De rechtbank is voorts van oordeel dat de gerechtvaardigde verwachting bestaat dat de politie (zeer) binnenkort opnieuw zal proberen [verzoeker] in gijzeling te nemen. Op grond hiervan is de rechtbank van oordeel dat er sprake is van spoedeisendheid. De rechtbank overweegt voorts dat er sprake moet zijn van een bedreigende situatie, in die zin dat deze de kans op of de uitvoering van een mogelijke wettelijke schuldsaneringsregeling zal verkleinen. De rechtbank is van oordeel dat er in het onderhavige geval sprake is van een bedreigende situatie, omdat het aannemelijk is dat [verzoeker] zijn baan kwijtraakt, indien hij wordt gegijzeld en het verlies van die baan zijn kansen op toelating tot de schuldsaneringsregeling verminderen. De rechtbank concludeert dat in het geval van [verzoeker] een spoedeisende beslissing wegens het aanwezig zijn van een bedreigende situatie in het kader van toelating tot de schuldsaneringsregeling geboden is.
De rechtbank overweegt dat bij een voorlopige voorziening op grond van artikel 287 lid 4 Faillissementswet het belang van de schuldenaar om een zo groot mogelijke kans te hebben op het welslagen van de schuldsaneringsregeling voorop staat, tenzij dit in strijd is met het belang van de schuldeiser. De rechtbank is van oordeel dat het belang van [verzoeker] om zijn baan te houden, daardoor zijn kansen op toelating tot de schuldsaneringsregeling te vergroten en wellicht in een schuldsaneringsregeling te sparen voor zijn schuldeisers, waaronder de Officier van Justitie, groter is dan het belang van de Officier van Justitie om [verzoeker] te gijzelen voor boetes die reeds in 2011 en begin 2012 zijn opgelegd en welke gijzeling niet het verval van de sancties (boetes) tot gevolg zal hebben.
De rechtbank concludeert op grond van de ingediende verzoeken met bijlagen dat toelating tot de schuldsaneringsregeling van[verzoeker] op voorhand niet onaannemelijk is. De rechtbank overweegt op grond van artikel 302 Faillissementswet dat, nu de gijzeling plaats zou vinden op grond van schulden, die onder de werking van de schuldsaneringsregeling vallen, gijzeling tijdens de toepassing van de schuldsaneringsregeling niet mogelijk is, zodat de voorlopige voorziening belangen beschermd, die tijdens de toepassing van de schuldsaneringsregeling blijven bestaan.
De rechtbank is op grond van vorenstaande van oordeel dat een voorlopige voorziening dient te worden getroffen in die zin dat het de Officier van Justitie wordt verboden over te gaan tot gijzeling van [verzoeker] op grond van artikel 28 WAHV.”

The post Verbod gijzeling wegens mogelijke toelating schuldsanering (WSNP) appeared first on Gijzelingsadvocaat.

“Voor de toepassing van het dwangmiddel gijzeling is een machtiging van de kantonrechter vereist. De betrokkene moet op een hiertoe strekkende vordering worden gehoord en daartoe behoorlijk worden opgeroepen. Tegen de beschikking van de kantonrechter waarbij een machtiging tot gijzeling wordt verleend, staat geen rechtsmiddel open. Op grond van het gesloten stelsel van rechtsmiddelen moet in dit geding daarom in beginsel van de rechtmatigheid van de machtigingen worden uitgegaan (zie o.a. HR 4 maart 1975, NJ 1975, 241: een rechterlijke beslissing kan in het algemeen alleen door vernietiging door een hogere rechter haar kracht verliezen en een beslissing waartegen door de wet geen hogere voorziening is toegelaten mag daarom in het algemeen niet op grond van daaraan mogelijk klevende gebreken van formele of materiele aard als van onwaarde worden beschouwd). Van dit uitgangspunt kan slechts in bijzondere gevallen worden afgeweken, bijvoorbeeld in geval een latere uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens noopt tot de conclusie dat de rechterlijke beslissing in strijd met fundamentele rechtsbeginselen tot stand is gekomen.
5.3.
In het verlengde van het voorgaande geldt dat in dit geding in beginsel ook van de rechtmatigheid van de tenuitvoerlegging van de verleende machtigingen moet worden uitgegaan en dat terughoudendheid is geboden bij beoordeling van een vordering die strekt tot het staken van de tenuitvoerlegging. Niettemin kan onder bijzondere, door de gegijzelde dan wel te gijzelen persoon te stellen en aannemelijk te maken, omstandigheden geoordeeld worden dat de tenuitvoerlegging onrechtmatig is, bijvoorbeeld als sprake is van betalingsonmacht en de gijzeling daardoor geen enkel redelijk doel (meer) dient.”

The post Marginale toetsing vordering opheffen gijzeling appeared first on Gijzelingsadvocaat.

Dit zien we onder andere in een uitspraak van de Rechtbank Den Haag, van 30 september 2013, ECLI:NL:RBDHA:2013:15666. In die zaak oordeelde de rechter dat de gijzeling niet bijdroeg aan het beoogde doel, te weten de betaling van de geldboetes. Gijzeling zou niet helpen omdat de betrokkene toch geen geld had om de boetes te betalen. In totaal ging het om een gijzeling van 401 dagen. De rechter vond dit te lang en stelde de man onmiddellijk in vrijheid. Daartoe overwoog de rechter als volgt:

“4.5  Uit de door de Staat als productie overgelegde Registratiekaart blijkt dat de thans aan de orde zijnde gijzeling van [eiser] is aangevangen op 21 juli 2013 en dat als einddatum van de detentie wordt uitgegaan van 27 augustus 2014. Het betreft een gijzeling voor de duur van maximaal 401 dagen waarvoor de kantonrechter in 56 beschikkingen machtiging heeft verleend, per beschikking toe te passen voor telkens zeven dagen. De verzoeken tot machtiging zijn verdeeld over acht zittingen van de kantonrechter beoordeeld. Het totaal aan verleende machtigingen is derhalve tot stand gekomen door de daartoe strekkende verzoeken pluksgewijs ter beoordeling aan de kantonrechter voor te leggen. Uit geen van de overgelegde beschikkingen van de kantonrechter is voorts op te maken dat de mogelijkheid van een totale gijzelingsduur, zoals thans in het geval van [eiser] aan de orde, in overweging is genomen. Bij een verzoek om oplegging van een ingrijpende maatregel als vrijheidsontneming zou het op de weg liggen van de om machtiging verzoekende instantie om de kantonrechter zo te voorzien van informatie dat hij een adequate afweging kan maken en de volle omvang van de mogelijk volgende vrijheidsontneming kan overzien, temeer nu tegen een beslissing van de kantonrechter tot afgifte van een machtiging geen rechtsmiddel openstaat.

4.6.
Allereerst is van belang is dat – zoals ter zitting aan de zijde van [eiser] gesteld en als zodanig op zich door de Staat niet weersproken – [eiser] niet beschikt over middelen om het openstaande bedrag te voldoen. Gedurende de fase van gijzeling zal dit, door het dan feitelijk ontbreken van de mogelijkheid tot het verwerven van inkomsten, niet anders worden. Daaruit volgt dat niet aannemelijk is dat het effectueren van de machtigingen bijdraagt aan het bereiken van het met het dwangmiddel gijzeling beoogde doel. Aldus heeft de Staat geen rechtens te respecteren belang bij de thans aan de orde zijnde gijzeling van [eiser].

4.7.
Voorts staat de totaalduur van de gijzeling als gevolg van de thans geëffectueerde machtigingen naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet in verhouding met het met de gijzeling beoogde doel, zijnde dat [eiser] het bij het CJIB openstaande bedrag van € 6.645,45 voldoet.

4.8.
Het vorenstaande leidt tot de conclusie dat de Staat onrechtmatig handelt door voor thans nog openstaande WAHV-sancties een insluitingsbevel af te geven en [eiser] te gijzelen voor een onafgebroken periode van 401 dagen, teneinde hem te bewegen de openstaande sancties alsnog te voldoen.

4.9.
Voor dit oordeel vindt de voorzieningenrechter steun in de aanbevelingen van het Landelijk Overleg Coördinerend Kantonrechters. Daarin geldt als uitgangspunt dat de machtiging tot toepassing van het dwangmiddel gijzeling, in het geval sprake is van meerdere zaken betreffende één persoon, wordt verleend voor de maximale duur van 15 dagen, tenzij concrete bijzondere omstandigheden door het bestuursorgaan (de officier van justitie) worden gesteld en aannemelijk gemaakt die tot machtiging voor een langere gijzelingsduur aanleiding geven. Bijzondere omstandigheden die in de onderhavige zaak hebben geleid tot het besluit om [eiser] voor een dergelijk lange, aaneengesloten periode te gijzelen, zijn evenwel gesteld noch gebleken.

The post Gijzeling niet toegestaan omdat persoon toch geen geld heeft appeared first on Gijzelingsadvocaat.

Dit betekent dat een voorzieningenrechter zich bij de beoordeling van de vordering tot opheffing of schorsing van de gijzeling terughoudend op te stellen. Slechts in een beperkt aantal gevallen is het mogelijk om via een kort geding te bereiken dat u in vrijheid wordt gesteld of dat u niet in gijzeling wordt genomen:

• Gijzeling voor de duur van meer dan 15 dagen
• Niet behoorlijk opgeroepen voor zitting bij de kantonrechter

The post Maatstaf beoordeling vordering opheffing gijzeling appeared first on Gijzelingsadvocaat.

De notale duur van de gijzeling – op grond van verschillende machtigingen kantonrechters – staat niet in een redelijke verhouding met het beoogde doel, te weten betaling van de openstaande boetes. Daarbij is rekening gehouden met de Aanbeveling van het landelijk overleg coördinerend kantonrechters (LOCK), inhoudend dat – voor zover sprake is van meerdere zaken betreffende één persoon – de machtiging tot toepassing van het dwangmiddel gijzeling wordt verleend voor de maximale duur van vijftien dagen, tenzij de officier van justitie concrete bijzondere omstandigheden stelt en aannemelijk maakt.

Dit is zo bepaald in een uitspraak van de Rechtbank Den Haag, van 28 maart 2014, ECLI:NL:RBDHA:2014:6337. In deze zaak hadden de betreffende kantonrechters zich niet gehouden aan deze Aanbeveling, hetgeen wel van hen had mogen worden verwacht. Concrete bijzondere omstandigheden die aanleiding gaven om af te wijken van de Aanbeveling waren niet aanwezig. Het ging in deze zaak om een man die 126 dagen gijzeling boven zijn hoofd had hangen.

In kort geding werd opheffing van de gijzeling gevorderd. Dit werd toegewezen. De man werd onmiddellijk in vrijheid gesteld.

The post Opheffing gijzeling vanwege te lange totale duur appeared first on Gijzelingsadvocaat.